عرب و عجم

ما ایرانیان مردمانی نا متحد و ترسو هستیم ،عرب ها دلیریشان را در مقابل دیکتاتورها اثبات کردند

بیش از ۱۰۰ سال است که ما ایرانی ها جسته و گریخته حرکت هایی را برای استقرار دموکراسی در کشور انجام می دهیم و هنوز تازه رسیدیم به جایی که مشتی پیرمرد پیزوری بر این مملکت جوان و مدعی فرهنگ دلیری رستم و شاهنامه حکومت می کنند .

هنوز قومیت هایمان را جدا جدا می بینیم.قبول کنید ما مردمانی کم شهامت و ظلم پذیر و نا متحدیم.قبول کنید ما مردمانی هستیم که نان گرم و آب سردمان را بر مبارزه ترجیح می دهیم.ما ایرانی ها ساخته شده ایم برای کنج عافیتی که در آن بتوانیم بر نام خلیج فارسمان ببالیم و نیز نام نامی شاهنامه مان وبنویسیم و بس .

ما امروز شاهد کشتار خاموش جوانان با طناب دار هستیم. غیوری از ما رخت بر بسته حتی از کردها و بلوچ ها و آذری ها که تاریخ در کردستان و تبریز و زابلستان از آنها نشانه ها برای ما دارد و با نام بزرگمردانی چون رستم و سهراب و باقرخان و ستارخان خطه دلیرخیزشان همنام و همداستان است.

ما مردان ایرانی ۳۰ سال است به جای حمیت و دلیری و شمشیر شیرنشانمان دستمال رقت بر دست گرفته و در محافل و مجالس اشک میریزیم یا نظاره گر اشک دیگرانیم و این یعنی اینکه ما مردان دلیری خود را به رقت قلب زنان قلب کرده ایم .

جسارتی به زنان جامعه نمی کنم و حتی معتقدم زنان ما دلیرتر از ما مردان در تحولات جنبش سبز حاضر شدند.هر روز در گوشه ای اعدامی و جنایتی . فرزاد کمانگر ها را کشتند و می کشند،نه تنها صدایی از هیچ ایرانی در نیامد بلکه کردها نیز نطوق نکشیدند .و این قصه ادامه دارد...تا کجا ؟ تا آنجا که ما دلیر و متحد باشیم.

من به یاد جمله ناپلئون بناپارت می افتم که می گوید:انسانها آن چیزی را که ندارند ادعایش را زیاد می کنند و به طنز می گوید برای مثال انگلیسی ها شرف ندارند ولی ادعای آن را زیاد می کنند.من هم معتقدم ما ایرانیها شجاعت و دلیری نداریم و فقط و فقط برای همین پشت شاهنامه و رستم و سهراب کنج عافیت گزیده ایم،بله عزیزان ما آنیم که رستممان پهلوان است ما را چه باک از غم کشتار هم میهنانمان.تازه هنر هم نزد ما ایرانیان است و بس.

خب دیگر همه چیز داریم مهمتر از همه تخت جمشید را و افتخار آن را !ببالیم و بمانیم !خواه با عزت خواه با ذلت نمیدانم اگر این شعار الله اکبر را اعراب بما نداده بودند در مبارزاتمان چه کلمه ای در فارسی برایش داشتیم ؟

به عینه بر من ثابت شد اعراب با همین شجاعت که امروز در سوریه و یمن و لیبی و تونس و بحرین می جنگند و جنگیدند،۱۴۰۰سال پیش هم با ما جنگیدند و ما ایرانی ها ذلیلانه قافیه را باختیم و تن به بردگی و اسارت و شکست دادیم.

به شهادت تاریخ فقط در معدودی از نقاط ایران،مردم(زن و مرد) در برابر حمله ی اعراب تا آخرین قطره ی خون دلیرانه جنگیدند و سرافرازانه و با افتخار به شهادت رسیدند،همانگونه که در جنگ هشت ساله ی ایران و عراق ،از خیل جمعیت ایران تعداد معدودی شجاعانه و غیورانه در مقابل دشمن ایستادند و از مام میهن دفاع کردند و هر کدام ستاره ای شدند بر تارک آسمان ایران.

وقتی ما خود خاک مرغوب فراعنه هستیم ،محکوم به بندگی خواهیم بود .

مطلب  مرتبط